Afgelopen week sprak ik een jonge vrouw ze was compleet opgebrand. Tijdens het gesprek vroeg ik haar waar sta je nu? Haar antwoord was βmijn leven staat echt helemaal op zijn kopβ ze kon er gewoon niet meer tegen. Elke dag sleepte ze zichzelf oververmoeid naar haar werk om daar weer uit te vallen tegen collegaβs en klanten. Ik merk dat ik veel minder kan hebben dan normaal dus vroeg ik hoelang ervaar je dit al. Wat bleek dit speelde al 5 maanden.
Ik vroeg haar waar ze over 6 maanden zou willen staan? Voor haar was dat niet meer vermoeid zijn en niet meer snel geΓ―rriteerd zijn. Dan was voor haar haar doel bereikt! Op de vraag wat ze daar nu nog voor nodig had was haar antwoord meer rust. Ze wist dat ze meer rust moest pakken en toch deed ze het tegenovergestelde. Toen ik haar vertelde dat dat ook de reden was dat ze overspannen was, reageerde ze heel verbaast. Al snel maakte ze met zichzelf de afspraak om meer rust te pakken.
Ik weet natuurlijk ook wel dat je er met alleen rust pakken niet komt. Maar dat is wel de eerste stap om je stress te verminderen. Daarna kun je gaan werken aan het omgaan met stress.
