Veel vrouwen die ik spreek denken dat ze zich niet zo moeten aanstellen en gewoon door moeten gaan. Zo sprak ik van de week ook een super lieve vrouw waarbij dit het geval was. Ze vertelde me dat als ze er doorheen zat vaak tegen zichzelf zei βniet aanstellen maar doorgaanββ Dit kwam deels uit haar opvoeding ze had van haar ouders geleerd dat ze zich nooit slecht mocht voelen en dat als ze dat wel deed ze zich aanstelde. Ze moest zich maar gewoon bijeen rapen en doorgaan. Dit was er dan van thuis uit ook met de harde hand in gepeperd.
Ook had ze zelf de overtuiging dat als je er doorheen zit en dat uit je maar een zwakke vrouw was. Deze overtuiging droeg er aan bij samen met haar opvoeding dat ze altijd maar bleef doorgaan no matter what. Nu denk je misschien dat is toch niet zo erg petra, maar dat was het in dit geval wel deze vrouw had namelijk al meer dan een jaar extreme stressklachten. Ze kon elke dag amper opstaan uit bed om dat ze op haar benen stond te trillen door de spanning in haar spieren. Het gebeurde ook een paar keer per dag dat ze een totale black-out kreeg en even helemaal niks meer wist zelfs niet waar ze op dat moment was.
Dit is natuurlijk hartstikke foute boel en toch vond ze dat ze zich niet zo moest aanstellen en ging ze gewoon door alsof er helemaal niks aan de hand was. Ze besefte niet dat ze het zo alleen maar erger maakte. De stress werd er namelijk niet minder van alleen maar meer zelfs! Het is ontzettend jammer dat er vaak gedacht wordt dat je je niet zo moet aanstellen en maar moet doorgaan als er niks aan de hand is. Maar wat bereik je daar mee? Helemaal niks je geeft jezelf en je lichaam alleen maar meer stress.
