Nog maar een paar jaar geleden kon ik me overal druk overmaken. Als ik opstond begon het al โwelke hindernissen kom ik vandaag weer tegenโ wat zal er vandaag weer allemaal gaan gebeurenโ โkan ik het wel allemaal aanโ Ik maakte mezelf al helemaal gek voordat ik รผberhaupt maar een voet naast mijn bed gezet had.
Ik was op en top gestrest en als er aan het begin van mijn dag al iets fout ging hoe klein ook was mijn dag al verdoemd. De hele dag door zat ik te piekeren over wat er vandaag allemaal kon gebeuren, en of de volgende dag ook weer zoโn klote dag zou worden waarin alles fout zou gaan. Ik maakte me zelfs al druk over de volgende maand terwijl we daar nog niet waren.
In plaats van deze gedachten aan me voor te laten gaan nam ik ze voor de waarheid wat mij nog meer stress bezorgende. Al die stress putte me totaal uit hoe kun het toch dat ik zo slecht het deze stress kon omgaan. Ik had nooit moeite gehad met stressvolle situaties en toch was het nu compleet anders. Ik moest aan mijn mindset gaan werken maar in plaats daarvan ik boorde ik mezelf compleet de grond in. Ik spraak mezelf streng toe dat ik niet zo aansteller moest zijn en dat ik me maar gewoon moest vermannen. En dat ik maar gewoon harder moest gaan werken om deze gedachten te vermijden.
Maar niets was minder waar! Doordat ik niet accepteerde dat de stress me veel te veel aan het worden was raakte ik helemaal overspannen. Ik wist sโmorgens niet eens hoe ik mijn bed uit kwam. Ik vergat mijn mijn huiswerk te doen en kwam te laat op afspraken. Ik kon het gewoon allemaal niet meer bijbenen en voelde me omzettend machteloos. Hoe had mij dit kunnen overkomen? Zelf had ik daar geen idee van totdat mijn leraar zei dat ik mijn grenzen niet aangaf. Ik gaf niet aan dat twee schooljaren in een proppen te veel was voor mij.
Op dat moment was het alsof mijn leraar een knopje bij mij had omgedraaid. Ik ging werken aan het herkennen van mijn grenzen, ook zocht ik hulp bij het stellen en bewaken van mijn grenzen.
