Ik weet nog wel dat ik altijd dacht dat ik me nooit zou laten neerhalen door stress. Ik zag dit natuurlijk regelmatig om mij heen en dacht dan bij mezelf die mensen zijn gewoon niet sterk. Of deze mensen stellen zich aan en willen gewoon niet gaan werken. Ik had de overtuiging dat alleen zwakke mensen zich lieten neerhalen door stress. Ik vond dat sterke mensen geen stress konden krijgen. Ik keek vaak minderwaardig naar deze mensen, nu achteraf schaam ik me daar diep voor.
Ik heb inmiddels wel geleerd op ook โsterkeโ mensen neergehaald kunnen worden door stress. En dat iedereen echt iedereen last kan hebben van stress. Want iedereen ervaart wel eens stress zelfs jongen mensen. Toen ik zelf last kreeg van stress wuifde ik dit ook weg, want ja niemand heeft iets aan zwakke mensen. Ik vond dat ik me niet zo moest aanstellen en maar gewoon moest doorwerken. Dit ging dus helemaal fout de stress werd steeds erger en ik raakte overspannen.
Zelfs toen wilde ik niet naar de signalen van mijn lichaam luisteren, en werkte ik nog net zo hard door. En dat terwijl de stress signalen toch wel heel duidelijk waren ik had namelijk de hele dag migraine en was veel sneller moe dan voorheen. Ook kon ik me steeds minder goed concentreren op mijn werk. Ik dacht ach die stress gaat wel weer over morgen is er vast niks meer aan de hand. Maar niks was minder waar mijn lichaam ging steeds verder achteruit en ik zelfs mentaal ook.
Op een gegeven moment begon ik nadat ik was opgestaan al over te geven. Ook stond ik te wankelen op mijn benen en was de migraine nog altijd even heftig. Ik kreeg zelfs last van extreme hartkloppingen. Toen ging bij mij het lampje branden dat het anders moest alleen zat ik er toen al helemaal doorheen.
